Eich Tai Chi

Dyn o ddiddordebau cyfyng yw fy nghyfaill, El Irlandes. Ni welais ef erioed yn cynhyrfu o ganlyniad i unrhyw gêm bel droed, na rygbi na golff. Cododd un o'i aeliau pan sefydlwyd Cynulliad Cenedlaethol yng Nghaerdydd ond, ar wahân i hynny, digon cyson a gwastad yw ei ymatebion wedi bod i bopeth dros y blynyddoedd.

Dychmygwch fy sioc, felly, pan glywais ei fod wedi dechrau mynd i Tai Chi!

Na, nid "i'ch tai chi", ond i ddosbarth symud yn ara', a dysgu am yr 'yin' a'r 'yang'! Am ei fod yn un o'r saint, tydio ddim wedi cofleidio'r athroniaeth sy'n mynd gyda'r gweithgarwch eithafol araf hwn ond, fel cyfrwng ymlacio, meddai, mae'r cyfan wrth ei fodd gan nad yw hyd yn oed yn gorfod torri chwys wrth fwrw i mewn iddi.

Tra ar daith yn ddiweddar, gwelais rai o'i gymdeithion yn cynnal 'sesh' o dan bont, allan o wres yr haul.

Fel y dywedai fy Nain flynyddoedd yn ôl, 'Pawb at y peth y bo!'